روایت اختصاصی نجات‌یافته اسارتگاه مخوف دزدان دریایی

اسماعیل فروزان مهر، برادر محمد شریف در مورد آزادی برادرش از بند دزدان دریایی سومالیایی می‌گوید: هنوز هم نه خودمان و نه برادرم باورمان نمی‌شود او آزاد شده است. بعد از اسارت برادرم، دزدان دریایی با ما تماس گرفتند و گفتند با ما معامله کنید تا اسرایتان را آزاد کنیم. بعد از پرداخت پول، جایی قرار می‌گذاریم و آن‌ها را آزاد می‌کنیم. آن‌ها دائم درخواست پول می‌کردند. ۳۰۰ - ۲۰۰ هزار دلار طلب می‌کردند. رقم‌ها هر بار متفاوت بود. مبلغ درخواستی‌شان بالا بود و پرداختش در توان ما و خانواده اسرا نبود. جراتش را هم نداشتیم به جایی که آن‌ها می‌گویند، برویم.

---

بیشتر ببینید: عکس ملوان ایرانی آزاد شده، قبل و بعد از اسارت

---

حتی خود دولت سومالی هم از آن‌ها حذر می‌کند، چون جایی که دزدان مستقر هستند، خودمختار و خطرناک است. این تماس‌ها همچنان ادامه داشت، اما هیچ یک متوجه زبان یکدیگر نمی‌شدیم. هم خانواده ما و هم دزدان دریایی سومالی دو مترجم مسلط به زبان انگلیسی گرفتیم و از طریق آن‌ها با هم صحبت می‌کردیم.

در این تماس‌ها، متوجه شرایط بسیار بد برادرم و دیگر صیادان زندانی شدیم. بار‌ها آن‌ها را شکنجه و تهدید به مرگ می‌کردند. از پشت تلفن صدای گریه و ضجه و شکنجه آن‌ها را می‌شنیدم که بسیار وحشتناک بود. بعضی وقت‌ها حتی گلوله به سمت صیادان شلیک می‌کردند یا می‌گفتند آن‌ها مرده‌اند. بعضی وقت‌ها دزدان دریایی حتی نصف شب هم زنگ می‌زدند و درخواست پول می‌کردند. دائم به صیادان فشار می‌آوردند که به خانواده‌هایتان بگویید به ما پول بدهند. صیادان هم گریه می‌کردند هر طور شده یا خودتان یا دولت پول به دزدان بدهید تا ما را آزاد کنند.

بعضی وقت‌ها دزدان دریایی به صیادان چند روز آب و غذا نمی‌دادند تا صدایشان تغییرکند و این‌طور وانمود کنند آن‌ها را خیلی شکنجه داده‌اند. اوضاع به‌گونه‌ای بود که اسرای ما گریه می‌کردند و می‌گفتند مراقب خانواده ما باشید تا کمبودی احساس نکنند، چون ما فکر نمی‌کنیم دیگر به ایران برگردیم. یک‌جور‌هایی داشتند برای ما وصیت می‌کردند.

در حالی‌که دزدان دریایی به ما فشار می‌آوردند، برادر دیگرم از طریق دولت و وزارت خارجه، پیگیر وضعیت محمد شریف بود. بعد از پیگیری‌های برادرم، مسؤولان دولتی گفتند تمام تلاش‌مان را برای آزادی‌اش انجام می‌دهیم. در همین روز‌ها بود که یکی از دوستانم به من زنگ زد وگفت قرار است برادرت آزاد شود. باور نکردم و گفتم تا صدایش را نشنوم، باور نمی‌کنم. تا به خانه رسیدیم، خودش به گوشی پسر عمویم زنگ زد و گفت من آزاد شده‌ام. از او پرسیدم چطور شد آزاد شدی؟ گفت از طریق یک سازمان بشر دوستانه که با دزدان دریایی سومالی ارتباط برقرار کرده بود. البته دولت ایران هم در آزادی برادرم بسیار کمک کرد.

آن‌طور که محمدشریف پس از آزادی تعریف کرده است، سازمان بشردوستانه به دزدان گفته بودند وضعیت جسمی برادرم به‌خاطر بی‌غذایی بسیار بحرانی است و اگر آزاد نشود، احتمال دارد فوت کند. او به‌دلیل نخوردن غذای درست، پوست و استخوان شده بود. در منطقه‌ای که صیادان و برادرم نگهداری می‌شدند، حتی زنان روستا هم به دزدان گفته بودند این مرد به‌دلیل لاغری بیش ازحد، وضعیت بسیار بدی دارد. او مسلمان است و اگر بمیرد، شما دچار عذاب وجدان می‌شوید. این‌که الان بین دزدان دریایی و آن سازمان بشردوستانه و دولت ایران پول رد و بدل شده است، اطلاع ندارم، اما به‌دلیل بیماری او را آزاد کردند. برادرم وقتی با من صحبت می‌کرد گفت جای من امن است و الان در اختیار سفارت ایران در آدیس‌آبابا هستم. پزشک به من رسیدگی کرده و دارو داده و الان وضعیتم خیلی خوب است. اول خواست خداوند و بعد حمایت‌های بی‌دریغ دولت ایران و سازمان بشردوستانه بود که باعث شد برادرم از چنگ دزدان دریایی سومالی رها شود و به آغوش خانواده برگردد.

 

چشم انتظار پسرم هستم