نیروی زمینی بریتانیا در ۴۰۰ سال گذشته هرگز به این کوچکی نبوده است. و قرار است کوچکتر هم بشود.

گزارشی که قرار است ماه آینده منتشر شود به احتمال زیاد خواستار کاهش نیروها خواهد شد.

یکی از گزینه‌ها کنار گذاشتن حداکثر ۱۰ هزار سرباز از ۸۲ هزار سرباز اسمی این نیرو است تا بودجه لازم برای نوسازی آن فراهم شود.

بودجه وزارت دفاع قرار است در چهار سال آینده به میزان ۱۶.۵ میلیارد پوند افزایش پیدا کند. با این حال، هیات وزیران به وضوح اعلام کرده است که نیروهای مسلح این کشور در آینده با تصمیم‌های سختی روبه‌رو خواهند شد.

یکی از فرماندهان ارشد نیروی زمینی به بی‌بی‌سی گفته است که فناوری به این نیرو اجازه خواهد داد که "وزن کم کند و چابکتر شود".

اما این تحولات با هشدارهایی نیز همراه بوده است. بعضی‌ها می‌گویند که نیروی زمینی همین حالا نیز بیش از اندازه کوچک است و کاهش بیشتر نیرو باعث نگرانی متحدان و محدود کردن توان رزمی این نیرو خواهد شد.

نوسازی

نیروی زمینی در یک سال گذشته مشغول آماده شدن برای تغییراتی عمیق بوده است.

این نیرو می‌خواهد به فناوری‌های جدید رو بیاورد - از پهپاد و ربات گرفته تا هوش مصنوعی.

سرتیپ دوم جان کلارک، فرمانده دایره استراتژی نیروی زمینی، تاکید می‌کند که هنوز هیچ تصمیمی درباره تعداد نیروها گرفته نشده است. اما می‌گوید اگر از فناوری استفاده کنید "می‌توانید با نیروی کمتر دستاوردهای مشابهی داشته باشید".

اما جک واتلینگ، عضو موسسه خدمات متحد سلطنتی که یک اندیشکده دفاعی است، نسبت به "برخورد هیجانی با توانایی‌های جدید و قربانی کردن قدرت سنتی سخت نظامی" هشدار می‌دهد.

چیزی که باید به یاد داشت این است که نقش بیشتر سربازان در یک نیروی نظامی مدرن حمایت و تقویت نیروی رزمی است.

عنصر رزمی، یا به عبارتی نوک نیزه، غالبا تنها یک‌سوم کل نیروها را شامل می‌شود.

شایعاتی که در دالان‌های قدرت به گوش می‌رسد حاکی از انحلال چند گردان پیاده‌نظام است که بخشی از همان عنصر رزمی محسوب می‌شوند.

آقای واتلینگ می‌گوید در نظر بگیرید که نیروی زمینی بریتانیا با ۱۰۰ هزار سرباز نتوانست امنیت شهر بصره در عراق را به خوبی حفظ کند، لذا نیرویی متشکل از ۷۲ هزار سرباز قاعدتا باید بتواند صرفا "یک شهر کوچک" را تصرف کند و نگه دارد.

حضور در خط مقدم

شاید به نظر متناقض برسد، اما فرماندهان نیروی زمینی عقیده دارند که حتی اگر این نیرو کوچکتر شود، همچنان می‌تواند حضور گسترده‌تری در سراسر دنیا داشته باشد.

ظاهرا نیروی زمینی نیز شعار دولت را پذیرفته است: "بریتانیای جهانی"

معنی این شعار برای نیروی زمینی این است که عملیات‌هایش در آینده به مرکزیت چند "قطب جهانی" که همین حالا نیز در آن‌ها حضور دارد انجام خواهد گرفت - مثل کنیا، عمان و برونئی.

سرتیپ دوم کلارک می‌گوید "ما به این نقاط به عنوان سکوهای پرتابی نگاه می‌کنیم که به ما اجازه می‌دهند سربازان نیروی زمینی را به شکل مرتب برای تمرین، توسعه و نمایش ارسال کنیم."

به گفته او، استقرار نیروی زمینی در خط مقدم واکنش به تهدیدها و مدیریت آن‌ها را "سریعتر و قاطعانه‌تر می‌کند".

رویه‌ای که به توصیف او پیشگیری است و نه درمان.

این طرز فکر نشان می‌دهد که نیروی زمینی خواهان تغییر شیوه کارش است.

سرتیپ دوم کلارک در صحبت‌هایش از "تیم‌های کوچکی که می‌توانند به محل بروند و زیر آستانه درگیری عمل کنند" می‌گوید - همان به اصطلاح "محدوده خاکستری"، جایی که نیروهای نظامی در خفا و در شرایطی مبهم میان جنگ و صلح فعالیت می‌کنند.

بن بری، عضو موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، می‌گوید "چیزی که برای من مشخص است میل به انجام کارهای بیشتر در فواصل دورتر است، اما نیروی زمینی نمی‌تواند در آن واحد همه جا باشد."

کوچکتر از آن چه که لازمه یک جنگ بزرگ است؟

آیا نیروی کوچکتری که در سراسر دنیا نیز پخش شده است می‌تواند به تعهدات فعلی خود به ناتو عمل کند؟

در بعد نظری، شاید لازم شود که بریتانیا برای دفاع از اروپا یک لشکر رزمی در منطقه مستقر کند.

آقای واتلینگ می‌گوید یکی از مولفه‌های این لشکر چیزی حدود ۲۰۰ تانک اصلی میدان نبرد خواهد بود. اما نیروی زمینی بریتانیا به احتمال زیاد تنها نیمی از این تعداد تانک را در اختیار خواهد داشت.

آقای بری می‌گوید متحدان بریتانیا در اروپای شرقی هاج و واج مانده‌اند که این کشور در آینده قرار است برای کمک به آن‌ها "تانک و پیاده‌نظام بفرستد یا الگوریتم‌های تهاجمی".

در این طرح نوسازی، تعویض نفربرهای زرهی از رده خارج و افزودن سامانه‌های توپخانه دوربرد نیز گنجانده شده است.

سرتیپ دوم کلارک تاکید دارد که نیروی زمینی همچنان قادر خواهد بود که یک لشکر رزمی کامل را به صحنه نبرد بفرستد. اما به نظر می‌رسد که تعریف لشکر دارد در نیروی زمینی عوض می‌شود.

آیا اندازه مهم است؟

نیروی زمینی بریتانیا همین حالا نیز در بین کشورهای بزرگ اروپایی یکی از کوچکترین‌ها است. و این مساله باعث نگرانی نزدیکترین متحد این کشور شده است: ایالات متحده.

مارک مایلی، ژنرال آمریکایی، چند سال پیش در کنفرانسی در لندن با تمنا از نیروی زمینی بریتانیا خواسته بود که "دیگر از این کوچکتر نشوید".

کیم داروک، سفیر سابق بریتانیا در واشنگتن، اخیرا گفت که پیام پنتاگون این است که "...اگر کوچکتر شوید دیگر نمی‌توانید انتظار داشته باشید که به اندازه فعلی اعتبار برایتان قائل شوند".

حقیقت امر این است که اعتبار نیروی زمینی بریتانیا پیش از نیز بین آمریکایی‌ها ضربه خورده بود.

آمریکا مجبور شد هم در عراق و هم در افغانستان به کمک نیروی زمینی بریتانیا برود.

هم آقای واتلینگ و هم آقای بری تردید دارند که نیرویی که تنها ۷۲ هزار سرباز دارد بتواند عملیاتی مانند هلمند در افغانستان انجام دهد - کارزاری طولانی و مستمر.

سرتیپ دوم کلارک تاکید دارد که می‌تواند.

اما مساله این است که تاریخچه نیروی زمینی بریتانیا پر از ادعاهای گزافی است که در عمل از توانش خارج بوده است.