ژوئن ۲۰۱۹، کمتر از یک سال پس از پذیرش مسئولیت سرمربیگری اسپانیا، لوئیس انریکه مارتینس اعلام کرد بنا به دلایل شخصی قادر به ادامه همکاری نیست و تیم را ترک کرد. دلیل او دختر عزیزش، زانا بود که به دلیل ابتلا به سرطان استخوان در سن نه سالگی درگذشت.

لوئیس انریکه و خانواده‌اش در تلاش برای کنار آمدن با این غم، روابط خود را محدود کردند. او حتی از واتس‌اپ هم خارج شد، زیرا نمی‌خواست احساساتش را با دیگران در میان بگذارد.

جای او را همکار همیشگی‌اش، رابرت مورنو پر کرد. مورنو از ابتدای مربیگری‌ لوئیس انریکه در سال ۲۰۰۸ و تیم دوم بارسلونا تا تیم‌های رم، سلتاویگو، تیم اول بارسلونا و سپس تیم ملی اسپانیا همواره به‌عنوان دستیار کنار او بود.

مورنو زمانی مسئولیت اسپانیا را بر عهده گرفت که آن‌ها در میانه مسابقات مقدماتی یورو ۲۰۲۰ بودند و در نهایت توانستند بدون شکست به دور نهایی صعود کنند.

اما پنج ماه پس از اعلام ترک موقت، لوئیس انریکه بازگشت.

مورنو با وجود اینکه گفته بود هر وقت دوستش برگردد کنار خواهد رفت، اما این اتفاق به سادگی رخ نداد و این دو دوست قدیمی دچار اختلاف شدند و لوئیس انریکه به محض باز گشت، مورنو را برکنار کرد.

گفته می‌شود، در جلسه‌ای لوئیس انریکه احساس کرد هم‌افزایی آن‌ها از بین رفته و اهداف آنها اکنون متفاوت است و مورنو دیگر نمی‌تواند دستیار او باشد. لوئیس انریکه احساس کرد مورنو در مسیر اشتباهی افتاده است و سودای ادامه سرمربیگری تیم ملی را در سر دارد.

انریکه در کنفرانس مطبوعاتی به مناسبت بازگشتش گفت: "مورنو برای این کار سخت تلاش کرده است و بسیار بلند پرواز است و این کیفیتی است که من بسیار تحسینش می‌کنم. با این حال، معتقدم که عمل او وفادارانه نبوده است. زیرا اگر من جای او بودم هرگز این کار را نمی‌کردم و من نمی‌خواهم شخصی با این خصوصیات در میان همکارانم باشد."

سرمربی اسپانیا شخصیتی بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. شخصیت عمومی او با مشاجرات شدیدش با رسانه‌ها شناخته می‌شود، شخصیتی که کاملاً در تضاد با شناخت نزدیکانش از او است.

هر چند زندگی ضربه سختی به لوئیس انریکه زده است، اما او هرگز اشتیاق و نگرش مثبتش به فوتبال را از دست نداده است.

شعار او این است: "شجاع‌تر از همیشه باش".

همه به طنز در مورد او می‌گویند، هر جا که لوئیس انریکه مربیگری کرده، آماده‌ترین فرد تیم در جلسات تمرینی سخت و نفس‌گیرش، خودش بوده است.

او تیم اسپانیا را در مناطق کوهستانی آستوریاس، زادگاه دلهره‌آور و البته زیبای خود، در سواحل شمالی اسپانیا به سختی تمرین داده است.

او چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی، همیشه وسواس اوج آمادگی را داشته که باعث شده حتی در مقاطعی فراتر از فوتبال هم برود.

او از موج سواری، شنا، دو استقامت و دوچرخه سواری طولانی در ارتفاعات اسپانیا لذت می‌برد. در سال ۲۰۰۷، او چالش مردآهنی فرانکفورت را با ۴ کیلومتر شنا، ۱۹۰ مایل (۳۰۶ کیلومتر) دوچرخه‌سواری و دوی مارتن به اتمام رساند. سال بعد، در مسابقه افسانه‌ای مارتن شن، ۲۵۰ کیلومتر را طی ۶ روز در صحرای ساهارا پیمود.

البته این وسواس بیانگر سبک مربیگری او نیست. بلکه بیشتر بازتاب آموزش غنی فوتبال اوست.

لوئیس انریکه به‌عنوان بازیکن، اولین بازی در رده بزرگسالان را در سال ۱۹۸۸ برای تیم اسپورتینگ خیخون در شهر محل تولدش انجام داد و سه سال بعد به رئال مادرید رفت.

با وجود کسب یک قهرمانی در لیگ و جام حذفی اسپانیا، او هرگز احساس نکرد بین هواداران یا مدیریت مادرید محبوب است و به همین دلیل در سال ۱۹۹۶، به عنوان بازیکن آزاد راهی بارسلونا، رقیب اصلی این تیم شد.

پس از اثبات وفاداری‌اش به بارسا که در ابتدا همه نسبت به آن مشکوک بودند، کاپیتان شد و پیش از بازنشستگی در سال ۲۰۰۴، دو قهرمانی لیگ، دو جام حذفی و یک جام برندگان جام اروپا را با بارسا بدست آورد.

پیش از مربیگری، در رختکن بلوگرانا (لقب بارسا) با پپ گواردیولا که ارتباط ویژه‌ای با هم داشتند، ساعت‌ها در مورد فوتبال صحبت می‌کردند، مکالمه‌هایی که به شکل‌گیری دیدگاه آنها از سبک تکامل یافته و برگرفته از بارسلونا یوهان کرویف کمک می‌کرد.

سبک لوئیس انریکه کاملاً مطابق شخصیت اوست، هجومی، رقابتی، سازش ناپذیر و پرشور. او اشتیاق فراوانی به زندگی دارد و معتقد است در چارچوبی به دقت فکر شده، باید نهایت لذت را از زندگی برد.

او دقیقاً می‌داند که چگونه می‌خواهد بازی کند، از هر بازیکن در هر زمان از بازی چه انتظاراتی دارد و چگونه می‌تواند بهترین شرایط را برای تحقق آن فراهم کند.

روش بازی تیم‌های او استفاده از ابتکار عمل و کنترل بازی و در صورت لزوم حمله مستقیم است. انریکه ترجیح می‌دهد با فشار تهاجمی در نیمه حریف، سعی کند هرچه زودتر مالکیت توپ را بدست آورد و در مقابل اگر لازم بود رو به دفاع تک به تک آورد.

این سبکی است که از تیم دوم بارسلونا در سال ۲۰۰۸ به این سو، هر جا مربیگری کرده، اصرار بر آن داشته است. برخی از این تاکتیک‌ها هنوز هم در تیم‌های بارسا در حال توسعه هستند.

او روش‌های تمرینی جدید، بدنسازی متحول شده و تأکید بر اهمیت تغذیه مناسب را معرفی کرده است. گرچه همه این‌ها اکنون عادی هستند، اما او از اولین مربیانی بود که اهمیت تغذیه را درک کرد و در تیمش به آن اولویت داد.

البته انریکه وسواس فکری شدیدی دارد و گاهی ایده‌ها پس از ساعت‌ها تأمل به ذهن او می‌رسند. به همین دلیل، به کمک روانشناس تیم، خواکین والدس، اهمیت تلاش برای بهبود این خصوصیت خود را درک کرده است.

والدس باعث ایجاد برخی محرک‌ها و عادت‌ها برای کمک به او در استراحت و همچنین آماده‌سازی برای رسیدن به اوج قدرت روحی و جسمی شده است. اما عادت‌های قدیمی به سختی از بین می‌روند و او هنوز هم اولین کسی است که صبح به محل تمرین می‌رسد و آخرین نفری است که آنجا را ترک می‌کند.

گرچه ذهن او همیشه پر از جزئیات است، اما اهمیت خلاصه کردن پیامش به بازیکنان را چه در داخل و چه در خارج از زمین مسابقه درک کرده است. صرفاً به دلیل اینکه به این ترتیب بهتر می‌تواند توجه آن‌ها را جلب کند.

سرمربی اسپانیا همچنین سخت در تلاش است که با گوش دادن منظم به پادکست روزانه فوتبال بی‌بی‌سی، زبان انگلیسی‌اش را بهتر کند تا خود را برای دوره‌ای دیگر از زندگی حرفه‌ای و یک نقش مطلوب در لیگ برتر آماده کند.

اما تیم ملی اسپانیا، مسئولیتی بود که او همیشه آرزویش را داشت و سرانجام در ۹ ژوئیه ۲۰۱۸، این رویا به واقعیت تبدیل شد.

پس از افشای توافق با رئال مادرید، یولن لوپتگی، سرمربی اسپانیا دو روز پیش از بازی افتتاحیه جام جهانی ۲۰۱۸ اخراج شد و مدیر ورزشی تیم، فرناندو هیرو مسئولیت تیم در مسابقات را بر عهده گرفت. اما فایده‌ای نداشت و این تیم در یک شکست غافلگیرکننده در مرحله یک‌شانزدهم نهایی مقابل روسیه میزبان، از دور مسابقات حذف شد.

برای اسپانیایی که به دنبال احیای قدرت تیم قهرمان جهان و اروپا در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ بود، لوئیس انریکه انتخاب مناسبی بود. زیرا او به مدت سه فصل، حضور موفقیت‌آمیزی در بارسلونا داشت و در اولین سال حضورش در سال ۲۰۱۴، توانسته بود سه‌گانه لالیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را بدست آورد.

کمتر از یک سال پس از استعفا در نوکمپ، او مسئولیت تیم ملی را بر عهده گرفت، اما غم بزرگی در انتظارش بود و یک سال بعد در سال ۲۰۱۹، دختر نه ساله‌اش را بدلیل سرطان از دست داد.

به آرامی، او قدرت لازم برای کنار آمدن با این غم را بدست آورد تا از شغلی که عاشقش است، لذت ببرد.

کار به عنوان مربی ملی، برخلاف سختی‌های روزمره در سطح باشگاهی، به او اجازه داده تا وقت لازم را در کنار خانواده و دوستانش داشته باشد.

برای اسپانیا، بازگشت او نظم و حرفه‌ای بودن را به ارمغان آورده و سبب ایجاد پویایی و احساس قدرت در بازیکنان شده است.

آیا لوئیس انریکه می‌تواند در یورو امسال کشورش را به افتخار قهرمانی برساند؟ او معتقد است ۳۵ تا ۴۰ بازیکن یک سطح در اختیار دارد.

از نظر تاریخی، بسیاری از بازیکنان اسپانیا از رئال مادرید و بارسلونا دعوت می‌شدند. اما امسال اینگونه نیست و برای اولین بار، حتی یک بازیکن از رئال مادرید انتخاب نشده است و فقط سه بازیکن از بارسلونا دعوت شده‌اند. با این حساب، از بین ۲۳ نفر دعوت شده، کمتر از۱۰ بازیکن (۴۳.۵٪) از دو غول اسپانیایی هستند.

تیم او ترکیبی از باتجربه‌ها و بازیکنان جوان است. استعدادهای هیجان‌انگیزی مانند پدری ۱۸ ساله و فران تورس ۲۱ ساله در کنار بازیکنانی چون سزار آزپیلیکوئتا، کاپیتان ۳۱ ساله چلسی و سرخیو بوسکتس ۳۲ ساله.

چهره جدید دیگر، ایمریک لاپورته، مدافع منچسترسیتی است که به دلیل عدم اعتقاد دیدیه دشان به بازی او، ملیت فرانسوی خود را به اسپانیایی تغییر داد و اکنون عضو تیم ملی این کشور است.

با وجود سلطه بر فوتبال جهان بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، اسپانیا از آن تاریخ تاکنون در هیچ تورنمنت مهمی موفق به کسب عنوان نشده است.

اگر این تابستان خوب پیش برود، لوئیس انریکه تبدیل به قهرمان ملی خواهد شد. اما اگر نتایج خوب نباشد، رسانه‌ها به شدت او را به چالش خواهند کشید. انریکه ۵۱ ساله مدتی است به این نتیجه رسیده که مهم نیست مقابل دوربین یا میکروفون چه می‌گوید، زیرا به باور او اکثر روزنامه‌نگاران فقط به دنبال لکنت کلام و یا لحظات جنجالی از او هستند.

به همین دلیل، رابطه او با رسانه‌ها تیره شده و برخلاف گذشته، دیگر مصاحبه‌های شخصی نمی‌کند.

او در یکی از گردهمایی‌های روزنامه‌نگاران گفت: "اگر سبک من را دوست ندارید، من اهمیتی نمی‌دهم."

یا به خبرنگار دیگری که از او در مورد مکالمه‌ای در رختکن پرسیده بود، گفت: "شما باید ۱۵ سال تلاش کرده و از رده‌های پایین شروع کنید تا بتوانید روزی به تیم اصلی راه پیدا کنید و تازه آن زمان صحبت‌های مربی را خواهید فهمید."

اما با وجود این روابط تیره، رسانه‌ها در دوران بیماری دخترش، به احترام او سکوت خبری را کاملاً رعایت کردند و به این ترتیب با او همدردی کردند.

لوئیس انریکه تنها به گروهی بسیار کوچک از روزنامه‌نگاران که آنها را می‌شناسد، اعتماد دارد و آنها را از دوستان خود می‌شمارد. البته اخیراً به تشویق بخش رسانه‌ای تیم ملی، توانسته کمی رابطه‌اش را با رسانه‌ها بهبود بخشد و به جای مقابله با آنها، بیشتر پاسخگویشان باشد.

البته بیشتر این مسائل در مقایسه با آنچه نهایتاً در زمین اتفاق خواهد افتاد، اهمیت چندانی نخواهد داشت و به نظر می‌رسد فارغ از هر نتیجه‌ای، احتمال تغییر لوئیس انریکه کم باشد.

او همیشه متکی به خود بوده و خواهد بود.