چرا افراد معلول میخواهند لباسشان را خودشان انتخاب کنند؟
دکتر دانیل فارل، مدافع حقوق معلولان است و میخواهد صدای معلولان باشد.
دانیل فلج مغزی دارد. میگوید دنبالهرو دیگران نیست و از سایر معلولان هم میخواهد از این که خود واقعیشان را نشان بدهند، هراسی نداشته باشند.
این مطلب به قلم او نوشته شده.
میخواهم موضوعی را مطرح کنم که بیشتر اوقات در مورد افراد معلول نادیده گرفته میشود: انتخاب لباسی که میپوشند.
به نظر موضوع مهمی نمیرسد، موضوعی ساده و روزمره اما برای افراد معلول ماجرا اینطور نیست. در حقیقت بیشتر اوقات دیگران برای افراد معلول لباس انتخاب میکنند یا پرستار یا مراقب یا یکی از اعضای خانواده.
چرا باید نظر او را بپرسند؟ معمولاً فردی که لباس را انتخاب میکند فکر میکند راحتتر است که خودش لباس را انتخاب و تن فرد معلول کند یا شاید لباسهای خاصی را انتخاب کنند که پوشاندن آنها وقت کمتری میگیرد.
دلیل دیگر این است که چون فرد معلول توانایی حرف زدن ندارد، به اشتباه فرض را بر این میگذارند که نمیتواند انتخاب کند در حالی که پرستار یا فردی که مراقبت از معلولان را به عهده دارد اگر کمی وقت بگذارد و با آنها ارتباط برقرار کند، میتوانند انتخاب کنند و باید به آنها حق انتخاب داده شود.
آنها مثل هر آدم دیگری نظر و سلیقهٔ خاص خودشان را دارند و باید به آنها اجازه داد تا آن را ابراز کنند.
شاید هم فرد معلول فکر میکند حق انتخاب ندارد و نمیتواند نظر خود را ابراز کند چون چنین امکان و فرصتی هرگز در اختیار آنها گذاشته نشده است. هیچکدام از این وضعیتها نباید وجود داشته باشد و من آن را اثبات کردهام.
برای من هر لباسی از فرق سر تا نوک پا باید هماهنگی رنگی داشته باشد و حتی اگر بشود موهایم هم به همان رنگ باشد. هیچ اهمیتی ندارد که تاپ یا تیشرتی بخرم که دو سایز بزرگتر باشد فقط برای اینکه بتوانم راحت بپوشم و دربیاورم. ترجیح میدهم بتوانم چنین انتخابی داشته باشم و لباسی بپوشم که نشانگر هویت و شخصیت من باشد تا اینکه دیگری به جای من انتخاب کند.
وقتی دیگران لباسهای مرا انتخاب میکنند موقعیتهایی پیش میآید که به نظر من لباسی که بر تن من کردهاند اشتباهی انتخاب شده و باعث میشود استرس زیادی در آن روز به من وارد شود.
هیچکدام از اجزای این لباس با هم هماهنگ نیست
به این لباس که برای من انتخاب کردند نگاه کنید. بلوز خردلی با شلوار صورتی با طرح تارتان (پیچازی اسکاتلندی) و پوتینهای ارغوانی! هیچکدام از اجزای این لباس با هم هماهنگ نیست و حتی ذرهای هم نشاندهندهٔ شخصیت من نیست. به همین دلیل خوشحالم که میتوانم لباسم را خودم انتخاب کنم، میدانم برای بعضی افراد معلول وضع برخلاف این است آنها حق انتخاب ندارند و دیگران فکر میکنند کار خوبی میکنند که بهجای آنها تصمیم میگیرند که چه بپوشند. (امیدوارم به کسانی که این لباس را میپسندند برنخورد... به نظرم برای من مناسب نیست)
هر آدمی حتی با وجود معلولیت باید بتواند هویت و شخصیت خود را حفظ و ابراز کند.