دو سال پیش وقتی کریس اسمالز، کارمند سابق شرکت آمازون، اعتراضی کوچک را بیرون انبار عظیم این شرکت در نیویورک هدایت می‌کرد، نمی‌خواست این اعتراض به یک جنگ یک ساله با یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان تبدیل شود. او فقط دنبال این بود که تیمش کارشان را در شرایط ایمن انجام دهند.

او می‌گوید: "وقتی همه‌گیری کرونا شروع شد، کارمندان زیر دست من مریض می‌شدند. من متوجه شدم که یک جای کار می‌لنگد."

آمازون او را به دلیل آنچه نقض مقررات قرنطینه خواند، اخراج کرد. اما نگرانی‌های کریس اسمالز توجه جهان را به خود جلب کرد؛ هشداری درباره یک جدال صنفی بسیار بزرگ‌تر که در غول تجارت الکترونیکی جهان در حال شکل‌گیری بود.

در ماه‌های بعد که کار و بار آمازون به دلیل همه‌گیری کرونا سکه‌تر شد، در سراسر جهان با این اتهام روبه‌رو شد که ایمنی کارکنانش را نادیده می‌گیرد؛ اتهامی که آمازون رد می‌کرد.

در داخل آمریکا اکنون آمازون با جدی‌ترین ناآرامی کارگری‌ مقابل این شرکت مواجه است.

پس از اعتصاب‌ها و اعتراضات در سراسر کشور، کارگران سه انبار این شرکت در نیویورک و آلاباما مشغول تصمیم‌گیری هستند که آیا به یک اتحادیه کارگری بپیوندند. اتحادیه‌ای که اولین تشکل صنفی آمازون در آمریکا خواهد بود.

آقای اسمالز یکی از سران این جریان است.

او می‌گوید این نقش را که غول بازار خرید آمازون توصیف کرده،‌ پذیرفته است. آمازون در یادداشت درز کرده در سال ۲۰۲۰ آقای اسمالز را فردی "نه چندان باهوش و خوش‌بیان" توصیف و استدلال کرده بود اگر او "چهره اصلی کل اتحادیه/هدایت‌کننده جریان" شود، باعث افول آن خواهد شد.

آقای اسمالز چهار سال کارمند آمازون بود. او کارش را به عنوان یک کارگر ساده آغاز کرد و بعد ارتقا گرفت. او می‌گوید وقتی یادداشت درز کرده آمازون را دید، انگار مشت به صورتش کوبیده باشند. یادداشتی که بعضی نشانه‌ای از "نژادپرستی" می‌دانستند هرچند آمازون به خبرنگاران گفت که نویسنده یادداشت در آن زمان نمی‌دانسته آقای اسمالز سیاه‌پوست است.

کریس اسمالز که دو فرزند دارد، می‌گوید: "در یک دقیقه تمام زندگی‌ام تغییر کرد. از آنجا بود که به طور جدی وارد عمل شدم تا مجبورشان کنم حرفشان را پس بگیرند."

به مدت ۱۱ ماه این مرد ۳۳ ساله و تیمش در مکانی روبه‌روی محل کار سابق که انبار جی‌اف‌کی۸ آمازون در استتن آیلند نیویورک است، مستقر شدند. آنها جلوی کارکنان آمازون را می‌گرفتند که بگویند به یک اتحادیه نیاز دارند تا در مذاکرات مقابل غول تجارت الکترونیکی برایشان بجنگد.

تیم او خواهان دستمزد بیشتر، استراحت‌های طولانی‌تر، مرخصی بیشتر باحقوق و مرخصی استعلاجی و تغییرات دیگر هستند. آنها می‌خواهند کارکنان آمازون را قانع کنند که یک اتحادیه راه موثرتری برای اعتراض به قوانینی است که کارکنان را مجبور می‌کند در شیفت‌های اضافی بدون اعلام قبلی و نامرتب کار کنند.

رای‌گیری درباره اتحادیه ۲۵ مارس انجام شده و نتیجه آن به‌زودی اعلام خواهد شد. آمازون ماه دیگر با یک انتخابات دیگر در انبار کوچک‌ترش در همین منطقه روبه‌رو است.

معترضان با اشاره به اینکه آمازون دومین کارفرمای بزرگ ایالات متحده آمریکاست، می‌گویند این تلاش می‌تواند آینده کارگران آمریکایی را تغییر دهد.

دریک پالمر که به آقای اسمالز کمک کرده بود اعتراضات سال ۲۰۲۰ را ساماندهی کند، می‌گوید: "ما باید آمازون را پایین بکشیم. باید این کارگران را منسجم کنیم. باید به آنها نشان دهیم که کارگران قدرت دارند." آقای پالمر به دلیل آنچه رعایت نکردن فاصله اجتماعی خوانده شده، توبیخ شده اما از آمازون اخراج نشده است.

آمازون پارسال هم شاهد یک تلاش دیگر برای تشکیل اتحادیه کارگران در ایالات جنوبی آلاباما بود و سعی کرد کارگران را راضی کند علیه این موضوع رای بدهند.

این اولین رای‌گیری صنفی در شرکت آمریکایی آمازون از زمان تاسیس آن در سال ۱۹۹۴ بوده است. نتیجه رای‌گیری قطعی بود. اما ناظران بعدا خواستار رای‌گیری مجدد شدند و گفتند آمازون قانون حق سازماندهی در طول کارزار رای‌گیری را نقض کرده است.

مسئولان روز ۲۸ مارس شروع به شمردن نتایج رای‌گیری مجدد کردند.

جان لوگان، استاد مطالعات کارگری و قوانین استخدامی در دانشگاه دولتی سانفرانسیسکو، می‌گوید این موضوعی قابل توجه است که فعالان حتی به مرحله رای‌گیری رسیده‌اند چون قوانین آمریکا به نفع کارفرمایان است.

پارسال در ادامه کاهش دنباله‌دار چند دهه گذشته، عضویت در اتحادیه‌های کارگری دوباره کاهش یافت هرچند کمپین‌های موفقی هم در استارباکس، رسانه‌ها و برخی مشاغل کوچک وجود داشت.

پروفسور لوگان می‌گوید: "در طول دو سال گذشته در زمینه چشم‌انداز کارگری در ایالات متحده یک چیزی قطعا تغییر کرده است. و رای‌گیری اتحادیه آمازون نشانه‌ای از این تغییرات است."

او توضیح می‌دهد: "اگر هر یک از اتحادیه‌ها [نیویورک] برنده شوند، رویدادی بزرگ خواهد بود. اما حتی اگر آنها ببازند، اگر نتایج نزدیک باشد، باز هم فکر می‌کنم منجر به فعالیت بیشتر صنفی در انبارهای آمازون در سراسر کشور خواهد شد."

'بهترین کارفرمای روی زمین'؟

پارسال بعد از انتخابات صنفی کارگران در آلاباما، جف بزوس، بنیانگذار آمازون با اشاره به میزان بالای صدمه و آسیب کارگران شرکت، متعهد شد که آمازون جای بهتری برای کارکنانش باشد.

او در آخرین نامه‌اش به سهام‌داران شرکت قبل از آنکه از مدیرعاملی استعفا کند،‌ نوشت: "با وجود آنچه به دست آورده‌ام، برایم واضح است که برای موفقیت کارکنان‌مان به یک چشم‌انداز بهتر نیاز داریم."

آمازون که ناظران رسمی آن را به انتقام غیرقانونی از سازماندهندگان کارگری متهم کرده‌اند، همچنان شرکتی به‌شدت ضداتحادیه است.

این شرکت می‌گوید حقوق رقابتی و مزایای دیگر می‌پردازد در حالی که یک اتحادیه فقط به لایه‌ای دیگر از بوروکراسی اداری اضافه می‌کند و حق عضویت در اتحادیه از دستمزد کارگران تامین می‌شود.

برای مبارزه با کمپین‌ها این شرکت کارکنانش را غرق در متن‌ها، تبلیغات و سایر مطالب کرده و جلسات آموزشی اجباری مکرر در مورد این موضوع برگزار می‌کند تا آنها درباره توانایی اتحادیه برای تضمین بهبود شرایط اعضایش تردید کنند.

کلی نانتل، سخنگوی شرکت می‌گوید: "کارکنان ما این حق را دارند که به اتحادیه بپیوندند یا نه. به عنوان یک شرکت ما فکر نمی‌کنیم اتحادیه‌ها بهترین راه حل برای کارکنان ما هستند. تمرکز ما بر همکاری مستقیم با تیم‌‌مان است تا فرآیند تبدیل آمازون را به یک محیط خوب برای کار ادامه دهیم."

آمازون از کارکنان خواسته که رای بدهند و هشدار داده که اگر نتیجه انتخابات به نفع نیروهای طرفدار اتحادیه باشد و اتحادیه پیروز شود، برای تمام کارکنان انبارها نماینده‌ای نامطمئن خواهد بود.

در صدای یکی از جلسات در نیویورک که نمایندگان کارگری به دست آورده‌اند، نماینده آمازون هشدار می‌دهد که "مذاکره همیشه دادن و گرفتن است. چیزی که [برای اتحادیه کارگران آمازون] مهم است، ممکن است برای شما مهم نباشد. آنها منافع و اولویت‌های شما را در جهت منافع خودشان قربانی خواهند کرد."

پیروزی اتحادیه در نیویورک چندان قطعی نیست.

لروی هرستون ۲۲ ساله، دو ماه است که برای انبار جی‌اف‌کی۸ نیویورک کار می‌‌کند. چنین زمان کوتاهی برای انباری که در آن مشاغل زود عوض می‌شود، چندان غیرمعمول نیست. او به بی‌بی‌سی می‌گوید که مخالف اتحادیه است. آقای هرستون فکر می‌کند که اتحادیه تجربه لازم را ندارد و تلاشش برای ایجاد تغییر، حل مشکلات کارکنان را پیچیده‌تر می‌کند.

او می‌گوید: "من مزیتی نمی‌بینم. همه‌چیز به جای آنکه مستقیم به بخش اداری منابع انسانی ارجاع داده شود،‌ بی‌دلیل طولانی‌تر می‌شود."

آقای اسمالز امیدوار است در نیویورک که از هر پنج کارگر یکی عضو یک اتحادیه است، شرایط پیروزی بهتر باشد تا آلاباما که به ضدیت با اتحادیه‌ها بدنام است.

او همچنین با بیش از ده‌ انبار دیگر در سراسر کشور تماس دارد و امیدوار است در صورت پیروزی، آنها هم به اتحادیه بپیوندند: "وقتی اینجا تثبیت شویم، می‌خواهیم مثل آتش سریع همه‌جا را بگیریم."

در یک ماه گذشته داوطلبان اتحادیه کارگران آمازون آخرین فشارهای گروهی را برای متقاعد کردن کارگران مردد انجام داده‌اند.

جولیان میشل‌اسرائیل، یک فعال اجتماعی ۲۲ ساله که در آمازون مشغول به کار شده تا به اتحادیه کمک کند، تخمین می‌زند که با اختلاف کمی بیش از ۵۰ درصد برنده شوند.

آقای اسمالز این ماه در راهپیمایی در هوای سرد و پرسوز منطقه صنعتی استتن آیلند نیویورک، بدون هراس، با یک تی‌شرت کلاه‌دار قرمز و کفش ورزشی ایستاده بود. دور و بر او را کارگران و فعالان کارگری و سیاستمداران محاصره کرده بودند و جمع کوچکشان فریاد می‌زدند: "ما برنده خواهیم شد، ما برنده خواهیم شد."

میکی گارسون ۵۰ ساله که سه سال برای آمازون کار کرده و روز تعطیلش رانندگی کرده و آمده تا صدای اتحادیه را بشنود، صحنه را از آن سوی خیابان و از پارکینگ آمازون بررسی می‌کرد.

او می‌گوید تجربه مشاغل قبلی‌اش او را به این اطمینان رسانده که کار کردن در یک محیط کاری دارای اتحادیه بهتر است،‌ با این وجود او هم "مردد" است.

خانم گارسون می‌گوید: "این فشار ناشی از دانستن این است که ما می‌توانیم تاریخ‌ساز باشیم. از این موضوع که ممکن است چنین اتفاقی بیفتد، هیجان‌زده هستیم. اما همزمان، بعد چه اتفاقی می‌افتد؟"